Afscheid van Lavarotti

Onverwachts moesten we December vorig jaar afscheid nemen van één van de Leerdieren: Lavarotti. Lavarotti was één van de paarden en hèt gezicht van Leerdier. Dit was geen toeval. Lavarotti, Lava was bijzonder. Wat maakte haar nou zo bijzonder? Dat is moeilijk in woorden te vatten. Lava moest je eigenlijk zelf ontmoeten en ervaren. Waarschijnlijk was het de mix van haar persoonlijkheid, uiterlijk en bijzondere equine kwaliteiten. Waardoor ze tijdens sessies precies datgene wist te doen wat nodig was om mensen vanuit een intrinsieke motivatie, te motiveren om net dat stapje verder te zetten. Ook wanneer dat moeilijk was voor degene die met haar op zoek was naar antwoorden op persoonlijke vragen.

Als coach en begeleider blijft het voor mij heel bijzonder om te zien hoe een paard in staat is om de mens als geheel aan te spreken. Hoofd, lichaam en hart wordt aan-gesproken. Hierdoor ontstaat zelfinzicht en bewustzijn. Het tot dan toe onbewuste wordt zichtbaar. Met haar bijzondere kwaliteiten en karakter was Lavarotti bijzonder goed in het 'aanraken' van mensen op zielsniveau.

Lava zelf had vele kanten. Ze was krachtig, duidelijk en temperamentvol. Als leidende merrie van haar kudde, was ze gericht op communicatie en harmonie. Niet alleen naar haar kuddegenoten, maar ook naar de mensen om haar heen. Ze kon zeer duidelijk zijn, net zolang tot gezien werd wat volgens haar gezien en ervaren moest worden door de mens met wie ze aan het werk was. Daarnaast kon Lava bijna op hetzelfde moment mensen overspoelen met zachtheid en liefde. Een jong meisje zei ooit eens na een sessie: "Wat bijzonder dat dit paard Lava heet. Lava stroomt en is warm. Bij haar voel ik liefde naar mij stromen als ik naast haar sta."

Lava's plotselinge dood laat dan ook een grote leegte achter. Barry mist zijn levensgezellin en samen met Muck moet hij wennen en opnieuw het verstoorde evenwicht zien te herstellen. Tijdens de sessies wordt Lava gemist door degene die graag samen met haar werkten aan hun persoonlijke ontwikkeling. En ik? Ik mis mijn dierbare paard, mijn lieve vriendin en equine collega. Het verlies voelt scherp en rauw. Het liefst wil ik even stil blijven staan, wachten tot de storm die van binnen woedt wat bedaard is.

Tegelijkertijd weet ik dat ik samen met de andere Leerdieren doorga met het coachen en begeleiden van mensen. Dat ik daarom de komende tijd op zoek zal gaan naar een nieuwe equine collega. Een paard dat past binnen Leerdier, het fijn vindt om met mensen samen te werken. Een paard met karakter, sensitief en betrouwbaar, maar ook duidelijk als het moet. Na een periode van rust voor mij en de paarden, komt hier langzamerhand ook weer de ruimte voor. Ik ben benieuwd welke paarden ik tijdens mijn zoektocht allemaal zal ontmoeten. Wie uiteindelijk het team van Leerdieren zal komen versterken. Eén ding is zeker; de lat ligt hoog!